Taki sympatyczny jesienny klimacik z Polesia. Jezioro Piaseczno, najczęściej odwiedzane. Potem było jeszcze ognisko. Zdjęcie z września. Fajny czas, bo wtedy częściowo rowerkiem, częściowo z buta, pokonałem duży fragment pieszego szlaku Centralnego, znakowanego kolorem niebieskim, z jeziora Wytyckiego do Urszulina. W prostej linii to jest zaledwie 6 km, ale szlakiem 84 km (!) To bardzo szeroko rozrzucona pętla z wieloma ciekawymi zakątkami, jak las Borek, stawy w okolicy Libiszowa czy jezioro Uściwierz. Kilka odcinków jest zmienionych w stosunku do pierwotnych przebiegów, ale akurat wszystkie je miałem szczęście poznać przed laty. Trasa jest dość łatwa i nie miałem kłopotów orientacyjnych, z wyjątkiem krótkiego odcinka w okolicy rezerwatu Jezioro Świerszczów (gdzie czekają chaszcze, przy umiarkowanym obecnie stanie znakowania). Szczęście dopisało i wyszedłem z lasu dokładnie tam, gdzie trzeba. Do pokonania pozostał jeszcze odcinek z Wytyczna do Włodawy, ale to już na przyszły rok.
Kategoria: Blog
Stawy w Rogóźnie k. Tomaszowa
To jedne z ciekawszych obszarów tego typu na Roztoczu. W 2020 r. wzbogacono go o drewniane kładki, promenadę z licznymi ławkami, wiatę na ognisko i tablice edukacyjne. Swoje spotkanie ze stawami w Rogóźnie warto jednak wydłużyć wędrując dalej groblą po ich zach. stronie w stronę stadniny Dąbrowa Tomaszowska. Taka mała Biebrza.
Czytaj dalej „Stawy w Rogóźnie k. Tomaszowa”Partyzanckie Brzeziny
W ostatnim (55) numerze Gazety Horynieckiej ukazał się mój artykuł Niezwykła historia Stefana Kobosa Wrzosa – wybitnej postaci w historii polskiej partyzantki. Por. Stefan Kobos Wrzos był kolejno dowódcą plutonu AK w Brzezinach k. Bełżca, dowódcą kompanii Narol, komendantem WiN obwodu Tomaszów Lubelski, a po zakończeniu II wojny światowej pozostał w ukryciu. Szerokim echem odbił się zwycięski atak jego partyzantów na siedzibę UB w Tomaszowie Lubelskim. Była ona otoczona wysokim płotem zasłaniającym widok. Wrzos z koszykiem i laską przekroczył śmiało bramę w celu rozpoznania sytuacji. Zatrzymany przez wartowników powiedział, że przybył naprawić zegarek i że słyszał, że tu pracuje znakomity zegarmistrz. W koszyku celowo miał tylko jabłka i zegarek właśnie. Wypuszczono go jako nieszkodliwego, bo któż normalny szukałby zegarmistrza w siedzibie UB?
Zdobyta wiedza o układzie budynku przydała się w czasie właściwej akcji. Przez kolejne lata ukrywał się razem z Eugeniuszem Szczepańskim w Brzezinach, aż do aresztowania przez UB 21 stycznia 1956 r. Dziś przy domu państwa Szczepańskich (nr 86) znajduje się prywatny skansen, także z partyzanckimi akcentami. W 2000 r. w kościele w Brzezinach wmurowano tablicę upamiętniająca Wrzosa. Już po napisaniu artykułu odwiedziłem wieś, z radością odnajdując nowe tablice upamiętniające Stefana Kobosa i ładne partyzanckie malunki na budynkach, upamiętniające prawdziwe wydarzenia. Jeden z nich na zdjęciu.
Długi Goraj
Fragment grzbietu Długiego Goraja. Ciekawy moment: kolorystycznie już nie lato, a jeszcze nie jesień. Połowa września 2020.
Nowe zabezpieczenia w schronach
Kilka lat temu betonowe schrony bojowe znajdujące się na roztoczańskim odcinku Linii Mołotowa na terenach należących do Lasów Państwowych zabezpieczono metalowymi kratami zamykanymi na kłódki. Obecnie na terenie nadleśnictwa Narol przygotowano nowe zabezpieczenia. To solidne stalowe konstrukcje, które wyglądają na nieotwieralne i na stałe zamocowane w wejściach. Są w nich wąskie szczeliny, zapewne przygotowane z myślą o nietoperzach, które są wszak częstymi lokatorami tych obiektów. Przy okazji zasłonięto metalowymi płytami także otwory strzelnicze. Nietoperze z tych nowości pewnie się ucieszą i raczej tylko one.
Schron bojowy z kopułą
Eksperyment – razem z Pawłem Rydzewskim (prowadzącym profil Roztocza Południowego) jednocześnie zamieściliśmy na Facebooku to samo, a zarazem nie to samo. Okazuje się, że oprócz wzgórza Wielki Dział, jest na Roztoczu jeszcze jeden bunkier (fachowo schron bojowy) z pancerną kopułą. Co ciekawe, to jeden z obiektów, do których można (jeszcze) wejść. Może dlatego, że aby tu dojść trzeba przedzierać się przez krzaki. To okolice Teniatysk (roztocze Południowe). Ja zamieszczam zdjęcie wnętrza kopuły, a Paweł? Sprawdź na Facebooku.
Nowy skansen
Jedna z moich ostatnich wycieczek szynobusowo-rowerkowych prowadziła przez Starą Ciotuszę w okolicy Suśca. Okazało się, że jakiś czas temu założono tu prywatny skansen. Internet o nim milczy, tymczasem ekspozycja bardzo ciekawa.
Dużo się ostatnio dzieje w kwestii nowych ekspozycji muzealnych na Roztoczu – i bardzo dobrze!
Kamienne wojsko
Ciekawostka z kamieniołomów w roztoczańskim Józefowie. Jak wiadomo, przyroda wszystko potrafi. Nie ma problemu, aby wyrzeźbiła nawet potężną głowę czołgisty w kompletnym hełmofonie.
Jaskinia
Kolejną jaskinię na Roztoczu znalazłem. Sztuczną wprawdzie, ale za to – jak widać na zdjęciu – zamieszkałą… Wieś Dyle.
Biłgoraj rowerowo
Biłgoraj otaczają z jednej strony rozległe lasy Puszczy Solskiej, a z drugiej o rzut beretem zaczynają się pokaźne i widokowe pagóry Roztocza Zachodniego. Wyjątkowe jest to, że nie ma drugiego takiego miejsca w regionie, gdzie wyznakowano by tak wiele tak różnych szlaków rowerowych. W tym sezonie doszedł nowy szlak, znakowany kolorem czarnym, który spokojnie można nazwać rowerową obwodnicą Biłgoraja. Łączy on niemal wszystkie tutejsze szlaki i ma następujący przebieg: Korytków Duży (kościół) – Andrzejówka – Ciosmy – Bidaczów Stary – Nowy Bidaczów – Ruda Zagrody – Dereźnia – Okrągłe – Brodziaki – Wola Duża – Hedwiżyn – Kajetanówka – Żelebsko – Ignatówka – Rapy Dylańskie – zalew Bojary – Nadrzecze (koniec prawdopodobnie przy siedzibie Fundacji Kresy 2000, brak znaku końcowego). Razem 97 km.
W zamyśle twórców szlak miał stanowić pętlę, jednak nie udało się uzyskać zgody na poprowadzenie trasy wzdłuż fragmentu szosy Lublin – Biłgoraj, ale też ruch tam duży, a sama droga nie jest specjalnie szeroka. Kto chce samodzielnie zamknąć pętlę, musi trochę wrócić i kontynuować jazdę szosami do Korytkowa. Razem jest to więc nieco ponad 100 km jazdy! Na zdjęciu odcinek puszczański szlaku, na płn. od Dąbrowicy.