To okolice Nowin Horynieckich, wzgórze o słusznej w tym miejscu nazwie Buczyna. Najciekawszy z grupy głazów tworzących tajemniczy krąg, ponoć miejsce pogańskiego kultu ze słońcem związanego. Na zdjęciu głaz dyskretnie przykryty jest śniegiem. Jesienny rajd internetowej Grupy Turystycznej Roztocze GTR (https://forum.roztocze.org.pl/) z 2007 r. Już wtedy prowadził tędy zielony pieszy szlak turystyczny Brata Alberta: Horyniec – Narol.
Kategoria: Południowe
XX lat rajdu GTR
Dziś, jak co roku w Święto Niepodległości 11 listopada, odbył się jesienny rajd Grupy Turystycznej Roztocze GTR (roztocze.org.pl). Rajd jubileuszowy, bo wędrowaliśmy już po raz 20, przy czym osobiście byłem na aż 17 z tych 20 rajdów! Tym razem w wyjątkowo licznym, bo wynoszącym aż 70 uczestników, składzie eksplorowaliśmy chaszcze na płd. od Werchraty. 17 km pieszo. Potem pyszny obiadek U Rubina w Narolu. Ja wybrałem efektowny schab. Następnie slajdowisko, ale tym razem musiałem je odpuścić wyruszając ku kolejnej przygodzie…
Huta Różaniecka
Taki piękny krzyż z 1831 r. zobaczyć można w lesie na wsch. od cmentarza w Hucie Różanieckiej. Przeczytałem o nim w wakacje 2020 r. na forum bliskiej mi internetowej Grupy Turystycznej Roztocze, ale dopiero teraz przyszło go szukać w terenie. Warto! Tym bardziej, że oprócz tego krzyża po drodze są dwa inne, też ciekawe, przy czym jeden z nich w malowniczej ruinie.
Ukradli unikalny na Roztoczu reper!
Publikując swego czasu artykuł o starych znakach wysokościowych (reperach) na budynkach kolejowych na Roztoczu wspominałem głównie o tych polskich, przygotowanych w okresie dwudziestolecia międzywojennego. To efekt wspólnej wyprawy z Pawłem Rydzewskim.
Na zdjęciu poniżej znak austriacki (Hoehen Marke). Na całej roztoczańskiej linii kolejowej od Rejowca po Muninę był taki tylko jeden. No właśnie – był. Jeszcze wiosną 2022 r. , ale latem już go nie było, ktoś wyrwał ze ściany. Stacja Nowa Grobla. Pozostało już tylko archiwalne zdjęcie.
Wspomniany artykuł jest tu: https://roztocze24.info/?page_id=733
Stacja Dziewięcierz
Stacja Dziewięcierz odległa jest tak od wsi, której nazwę nosi, jak i od cywilizacji. Bodaj w ubiegłym roku zrezygnowano z jej obsługi i już nawet osobowe szynobusy tu się nie zatrzymują. Szkoda, bo turystycznie okolica jest bardzo ciekawa. Całkiem blisko stąd np. do rezerwatu Sołokija, czy tzw. Świątyni Słońca. Może jednak kiedyś ponownie będzie można tu wysiąść z pociągu?
Kolejka w Baszni
Do Baszni przyjechałem zobaczyć eksponowany tam od pewnego czasu piękny parowóz Ty2, a przy okazji zobaczyłem nową kolejkę wąskotorową. Jej trasa to pętelka, tak na oko jakieś 200 m, z zabytkowym mostem kolejowym po drodze. Tabor ukryty jeszcze pod pokrowcem. Ciekawe, kiedy otwarcie, bo na razie to teren budowy.
Wodospad w Łówczy
Wodospad na Łówczance może i jest mniej znany niż te na Tanwi i Sopocie, ale nie brakuje mu uroku. Obok ruina młyna. Pięknie to się razem komponuje! Dojście nie jest oznakowane, ale trudno w Łówczy nie zauważyć przy szosie szerokiej zatoczki po prawej stronie (jadąc od strony Płazowa). Stąd zejście strome, ale można te parę metrów cofnąć się w stronę Płazowa i skorzystać z wygodniejszej ścieżki.
Pancerne kopuły na schronach bojowych Linii Mołotowa na Roztoczu
Umocnienia Linii Mołotowa, mimo upływu lat cieszą się nadal dużym zainteresowaniem turystów. Na Roztoczu do dziś zachowało się ok. 90 betonowych obiektów. Ciekawym tematem są schrony, na których do dziś zachowały się pancerne kopuły. Na Roztoczu jest ich obecnie 5. Więcej:
Nowe ścieżki w Siedliskach
Jesienią 2021 r. w Siedliskach wyznakowano dwie nowe ścieżki dydaktyczne: przyrodniczą (północna, zielona) i historyczną (południowa, niebieska). Obie projektował Paweł Borowiec z Muzeum Skamieniałych Drzew, a znakowali Edward Słoniewski i Marian Buryło z Oddziału PTTK w Zamościu. Ścieżka przyrodnicza wręcz mnie zauroczyła! Prowadzi wśród pięknych lasów i wąwozów góry Siedliska! 6 km prawdziwej uczty dla oczu! A i tę drugą trasę warto zobaczyć! Wejście na poświęconą im stronę przez obrazek.
Grochówa
Ten lokal znajdował się tuż za Cieszanowem, przy drodze do Lubaczowa. Oprócz tytułowej grochówy był też bigos. Smacznie i w ciekawym wystroju. Niestety, śladu już po tej miejscówce nie ma. Likwidacja nastąpiła na długo przed epidemią, więc co innego było przyczyną. Może ktoś wie? W każdym razie miło powspominać…