Kategoria: Blog

W 1986 r., 35 lat temu, miała miejsce premiera filmu Imię Róży. Wcześniej była niezwykła książka Umberta Eco. Autor właściwie zapoczątkował nowy gatunek literacki, który dziś określa się jako library books. Książka wciągnęła mnie przed laty bardzo, a do tego w pięknych mazurskich letnich okolicznościach przyrody. Potem trafiłem na film. Po angielsku, ale – w tym przypadku na szczęście – nie zrealizowany w Hollywood. Właśnie sobie ten obraz przypomniałem. Nadal wywiera ogromne wrażenie! Te sceny w wieży, w której znajdowała się biblioteka z labiryntem schodów… niezapomniane! No i jedyny w swoim rodzaju klimat całej tej opowieści. Po każdej róży pozostaje imię… – tę scenę akurat wycięto, ale jest do zobaczenia w filmie dokumentalnym w materiałach dodatkowych na płycie. No i niuanse, których wcześniej nie wychwyciłem. Np. gdy Salvatore mówi, że zasadniczo jest dobrym katolikiem, ale z wyjątkiem Wielkiego Postu…

Ostatnio miałem specyficzny kontakt ze sztuczną inteligencją. Na tyle specyficzny, że przypomniała mi się przypowieść o inteligentnej bombie, która wynaleźli Amerykanie, a która okazała się być na tyle cwana, że podczas próby jej zrzucenia nie dała się wyrzucić z samolotu. Na szczęście mój kontakt ze sztuczną inteligencją miał charakter cywilny. Okazało się, że Papcio Chmiel tuż co przed śmiercią zdołał ukończyć jeszcze jedną księgę przygód Tytusa, Romka i A’Tomka, no i kilka dni temu miała ona swoją premierę. Natychmiast zamówiłem. Niestety, nie mogłem odebrać przesyłki w godzinach, które zapowiedziała firma kurierska. Przekierowałem więc paczkę do pobliskiego sklepiku. Spieszyłem się, więc nie sprawdziłem, co tam sztuczna inteligencja podpowiada. No i okazało się, że skierowała mnie do sklepiku, który w prostej linii znajduje się zaledwie 800 m od mojego domu. Problem w tym, że akurat w tym kierunku nie prowadzi żadna droga. Na wprost jest głęboki wąwóz, nawet bez ścieżki w poprzek. W obecnych zimowych okolicznościach przyrody trasa nie do pokonania. Drugi sklepik tej sieci znajduje się w kierunku przeciwnym, ale w odległości 900 m. Teoretycznie 100 m dalej, ale w tę stronę wiedzie prosto ulica, dziś nawet z w miarę odśnieżonym chodnikiem. Tym razem muszę udać się jednak do innego, teoretyczne bliższego sklepiku. Dotrzeć do niego można ulicami, ale zataczając szeroki łuk. Okazało się, że tam i z powrotem wyszło ponad 7 km marszu! Czy sztuczna inteligencja zawiodła? Absolutnie nie! Być może poznała mnie całkiem dobrze. W ostatnich dniach jestem uziemiony przy komputerze realizując pewien projekt i tylko szukałem jakiejś wymówki, żeby się przejść outside. No i sztuczna inteligencja mi w tym pomogła…